Ruim 31 JAAR DE WERELD BINNEN HANDBEREIK

Monique Verveen


Even voorstellen; ik ben Monique en sinds een maand in het bezit van het felbegeerde IVOR-diploma.

Al een aantal jaren werk ik in het toerisme, vooral in Italië en Oostenrijk en ik wou graag mijn vleugels verder uitslaan. Toeval wou dat ik een dag voor het begin van de opleiding een baan kreeg aangeboden in Italië voor een Italiaans bedrijf. Als begeleider van dagtours naar o.a. Rome, Pisa, Siena en het Chianti-gebied.

Inmiddels ben ik een maand aan het werk en wat is dit een leuk vak! Lange dagen maar geen dag is hetzelfde, je maakt vooral hele leuke dingen mee en wie kan er zeggen dat hij/zij aan het werk is, zittend aan de rand van de Trevi-fontein of wandelend langs de toren van Pisa? Met je groep aan een ijsje likkend langs de torens van San Gimignano lopend?

Mijn tips, wil je een goede begeleider zijn, zijn: VROLIJKHEID. Als jij vrolijk bent is jouw groep dat ook; maak grappen, stel vragen; ga in gesprek met je groep.  Een gedegen voorbereiding; je komt maar al te vaak in onverwachte omstandigheden terecht. Als derde: een goed geheugen. Zowel voor plaatsen als wel voor de dingen die gasten jou vertellen. En als vierde, dat klinkt raar: de chauffeur is jouw life-line. Houd hem/haar te vriend!!!!!!

Onderstaand stukje is geen normale dag. Meestal vertrek je en kom je weer terug en was de dag zoals het hoorde: gewoon gezellig. Maar soms…..zoals een Italiaans spreekwoord zegt: ‘Il buongiorno inizia con un buon giorno’. Heel vrij vertaald: Als de dag al slecht begint………..

Zoals men zegt bij een zeereis; zorg voor een goede maagvulling…zo dacht ik met de IVOR-opleiding een gedegen bodem te kunnen leggen als basis voor mijn reisbegeleidersschap. En dat was maar goed ook!!! Eeuwig dankbaar ben ik voor het zelfvertrouwen wat IVOR me heeft gegeven om in iedere situatie kalm te blijven en juist te handelen. Voorbeelden zijn er teveel om op te schrijven. Eentje is mij bijgebleven omdat het mijn 2-e!!! dag was in mijn nieuwe functie. Geheel onbevangen maar ook geheel (onvrijwillig) onvoorbereid werd ik verondersteld 47 personen, 4 nationaliteiten naar en door Rome te loodsten en ook weer veilig thuis te brengen uiteraard. En dat ging zo:

6.45 uur Opstapplek van de bus, vertrektijd 7.00 uur:

Gooooodmorning!!! Welcome to our tour to Rome! Bus will be here in a while

Gute Morgen!!!!!! Herzlich Willkommen bei unsere Ausflug nach Rome! Der Bus kommt gleich

Goeeeeedemorgen!!!! Welkom bij onze excursie naar Rome! De bus komt over enkele momenten

Buooooongiorno!!!! Benvenuti alla gita Roma! Tra poco arriva il pullman

7.05 uur Opstapplek van de bus:

Bus is er niet….

7.10 uur Opstapplek van de bus:

Bus is er nog steeds niet, ik ga bellen…ik krijg zowaar de chauffeur aan de lijn; ‘Ahhh, sorry, ik kom eraan!! De airco in de bus was stuk en ben terug gegaan om de bus om te wisselen. Met 10 minuten ben ik bij jullie!

7.12 uur Opstapplek van de bus:

Ik begin maar vast de passagierslijst te controleren zodat ik dat straks niet meer hoef te doen. Ondertussen uitleggend aan de gasten dat het van groot belang is uiteraard dat een bus in goede staat is: ‘Geweldige chauffeur dat hij zo alert is!!!’ ( in 4 talen) En ik denk bij mijzelf: Oen, je hebt je verslapen, aan je stem te horen…

7.20 uur Opstapplek van de bus:

Bus komt aanrijden!!!! We springen aan boord en karren maar!!! Tuuuuurlijk snap ik helemaal de verklaringen van de chauffeur en tuuuuurlijk vind ik het geen probleem: we zijn toch op weg? (grrr) 

Zo begint onze 4 uur durende busrit met vertraging maar ach, ik bel de gids even op die op ons wacht in Rome en zeg dat we iets later zijn.

Daarna vertel ik de passagiers dat we volgens plan halverwege de rit gaan pauzeren, ontbijten, toiletteren, roken, wat men maar wilt. Een heerlijke espresso met warme croissant staat op hen te wachten. En na 2 uur rijden we de parkeerplaats op voor de lang verwachtte pitstop. Dames en heren: de toiletten zijn de trap af rechts en betaalt u eerst uw koffie bij de kassa en haal daarna uw koffie! Wat een leiderschap!!! Iedereen doet keurig wat ik zeg! 2 Koffie hier, 3 thee daar, mensen lopen soepeltjes de trap af naar het toilet. Totdat het na welgeteld 5 minuten opeens ijzig stil wordt: de elektriciteit is uitgevallen. Dus ik race naar beneden waar een hoop mensen in het pikkedonker de weg terug naar de trap niet kunnen vinden. Koffiemachines werken niet meer dus in één moeite door maak ik ook ruzie met de uitbater van het wegrestaurant zodat uiteindelijk iedereen tenminste een vruchtensapje krijgt voor de prijs van een koffie. Op straffe dat wij anders de hele zomer hier niet meer zullen stoppen.

9.45uur We zijn weer op weg. Toch maar eens op zoek naar een andere pauzeplek want erg vriendelijk of schoon waren ze hier niet. Naja, nu is het in de bus tijd voor de aangekondigde DVD over Rome en zijn rijke historie als voorbereiding op het bezoek aan de stad! We hebben nog 2 uren te gaan! De chauffeur gooit de DVD in de speler en….er gebeurt niets…..De DVD-speler is onverwacht overleden óf de chauffeur heeft geen idee waar dat apparaat ooit voor diende maar we krijgen hem niet aan de praat. Niet voor één gat te vangen gooi ik noodgedwongen 2 uur lang alles wat ik weet over Italië eruit en geef ik nog een lesje Italiaans voor beginners. Als toetje doe ik mijn cd met bekende Italiaanse muziek in de cd-speler die het zowaar doet. Mijn inmiddels ‘vriend’ chauffeur vindt het prachtig en wil een kopie van de cd.

Eindelijk is daar dan Rome-centrum, na continu contact met de gids die eindeloos staat te wachten kan ik het verlossende telefoontje plegen: nog 500 meter en we zijn er! Nee dus… Rome heeft, zonder aanwijsbare reden en zonder aankondiging eergisteren de enige brug die ons scheidt met de gids, afgesloten voor zwaar verkeer. En dat zijn we als bus. Dus doorrijden langs de Tevere tot het eind, andere brug over en 20 minuten later zijn we op hetzelfde punt, maar dan aan de andere kant van de rivier en heb zin om mij snikkend van vreugde in de armen van de gids te werpen en wederzijds. Een uur later dan vooraf bedacht maar….de dag kan eindelijk beginnen!!! Wat staat ons nog te wachten???? Ik ben er klaar voor!!!!

Met dit verhaaltje wil ik graag aangeven: uiteindelijk waren we 55min. te laat. Niemand heeft ooit iets in de gaten gehad of geklaagd, behalve ik, de chauffeur en de gids 😉 De dag werd een succes en iedereen was voldaan, vol van emotie, en moe. Dus een DVD op de terugweg was een verloren moeite geweest; iedereen sliep!!

 

Monique Verveen

Noot van het IVOR: Monique is ANVR gecertificeerd reisleider

 



‹ Terug