Xin chào! Hier een update. Ik ben nu bezig voor ’t echie! We zaten in de Mekong delta, nu weer terug op weg naar Saigon. Ik zit voorin in de bus, bij de microfoon. Naast me zit mijn gids, daar ben ik heel blij mee. Voor me de chauffeur, daarnaast de busboy. Achter mij mijn collega, zij loopt een paar dagen mee, ook nieuw. En jawel, dan heb je ook nog de groep, 19 mensen waarvan iedereen nu ligt te slapen. Mijn 1e indruk is dat ik het tref met hen, sympathieke mensen. De meesten zijn nooit in Azië geweest en dat maakt het extra leuk. Ik gaf zojuist een les aan tafel hoe je met stokjes eet, geinig. Verder verbaas ik me erover dat ze alles doen wat ik zeg. Als ik zeg dat er ergens muggen zijn gaan ze massaal aan het smeren. Ze onthouden ook alles wat ik zeg, dus mag ik absoluut geen lariekoek verkopen. 😊

Verder is het heel druk met alles, stellen ze voortdurend vragen, moet je aan 1001 dingen denken, het overzicht bewaren tellen, tellen. Ik was al gast kwijt bij een tempel. Ze was zo blij toen ze me zag. Ik hoop dat mijn partner ook zo kijkt als ik terugkom😉 Overal fooien geven, tig keer op een dag en vooral voortdurend vooruitdenken. Daarnaast natuurlijk super sociaal zijn, belangstelling tonen en “wat staat die hoed je mooi”, complimenten geven. Kortom alles wat ik geleerd heb bij het IVOR en nog veel meer. Inchecken, uitchecken, praatjes in de bus, goed ‘t programma kennen, restaurants bespreken, zorgen dat je gratis kan mee eten, op de groepsapp info voor de volgende dag geven, tijd ontbijt, tijd vertrek enz.

Een paar dagen terug, toen ik hier nog alleen was, liep ik langs t hotel waar ik met de groep zou verblijven. Daar ontdekte ik dat ze aan het renoveren waren, een grote bouwput, binnen ook een enorme herrie.  Dus ik naar de manager, vraag naar de situatie. Als oplossing kon ze de groep wel kamers zonder raam geven. Haha écht niet! Wel geweldig zo’n gesprek, je blijft gewoon vriendelijk lachen, zij ook, ik heel serieus dat ik het ter overweging meeneem van die kamers zonder raam haha. Handen schudden, zwaaien. Kortom doorgegeven aan Djoser, en het lokaal agentschap regelde gelijk een ander hotel. Geweldig, anders zou het een hele slechte start geweest zijn.

Ik sta om 5.30 uur op, heerlijk, dan heb ik tijd voor mezelf, moet ook. Ontbijt als 1e, dan is het nog rustig. Het is keihard werken, komt ook omdat alles nog nieuw is. Ik merk wel dat ik er per dag wat meer handigheid ik krijg. Zojuist fluisterde een meneer een lief complimentje: “je doet het hartstikke goed” en daar word ik dan blij van.

Ik ga weer verder; op weg naar Sapa

Groetjes van een blijde oud-IVOR cursist

 

Terug