Ruim 31 JAAR DE WERELD BINNEN HANDBEREIK

Thuiskomen

Gepost op donderdag, 24 mei 2018 door IVOR

Net van de navelstreng af en amper 6 weken oud was ik, toen ik met mijn ouders en beide broers op vakantie ging naar een camping. In een – nu ouderwetse – Renault 4 zat ik, een paar jaar later, als peuter tussen mijn beide broers in op de achterbank, zittende op opengeritste slaapzakken en de bungalowtent onder onze voeten. Mijn ouders uiteraard voorin en ergens zat daar ook nog een hond. Zo gingen wij elk jaar met de grote vakantie kamperen. Nederlandse campings werden op een gegeven moment ingeruild voor campings in Oostenrijk. Opeens waren daar ook de bergen. Als een hummeltje van 5, 6 jaar oud, liep ik samen met mijn familie al mee met de georganiseerde wandeltochten vanuit de camping de bergen in. Als ik dan onderweg “beenpijn” kreeg, mocht ik meestal even mee op de schouders van mijn vader of bij één van mijn broers. Lunchen op grote alpenweides in de zon en uitkijkend over weids uitgestrekte bergtoppen. De liefde en passie voor kamperen en bergen is bij mij met de paplepel ingegoten. Wellicht is het, ruim 40 jaar later, helemaal niet zo verwonderlijk dat ik nu als Campinghost werkzaam ben op een camping in Frankrijk omringd met bergen.

Het hoofdstuk over de Campinghost is niet of kort behandeld tijdens de opleiding. Ergens begrijp ik dat wel. De functies van Campinghost en Standplaatshost, welke overigens wel uitvoerig naar voren is gekomen, hebben veel overeenkomsten met elkaar. In feite doe je hetzelfde. Het verschil is dat de Campinghost geen gasten ophaalt, omdat de gasten op eigen gelegenheid, vaak met auto, zelf naar de camping toekomen. Een ander verschil is dat de Campinghost het beheer heeft over de accommodaties die de touroperator op desbetreffende camping verhuurt. Een Standplaatshost heeft geen beheer over de accommodaties.

Voor mijn functie heb ik uiteraard wel het hoofdstuk over de Campinghost bestudeerd. Als ik dit hoofdstuk vergelijk met wat mijn touroperator aanbiedt zit daar zowel overeenkomsten als verschillen tussen. Zo zijn er bij mijn touroperator geen informatiebijeenkomsten. In plaats daarvan kunnen mijn gasten de hele dag de receptie- en informatietent in en uit lopen op zoek naar informatie over uitstapjes. Op gezette tijden (vergelijkbaar met bezoekuren bij Standplaatshost) ben ik aanwezig voor eventuele vragen. Meestal komen de gasten niet tijdens de bezoekuren van de receptie, vaak houden ze mij even aan als ik op de camping aan het werk ben of even mijn ronde loop.

Twee maanden ben ik werkzaam in deze functie. Nu breng ik daadwerkelijk het geleerde in de praktijk. Ik veer mee met de gast als deze mij vertelt dat de Wifi toch niet helemaal sterk is op deze camping, of veer ik mee als een andere gast de restaurantjes in de buurt wel karig vind. Pas daarop ook LSD toe. Ik laat een gast uitspreken, als die in 5 minuten tijd het hele levensverhaal op tafel legt, terwijl ik daar helemaal niet om gevraagd heb. Maar als dezelfde gast mij ook daarnaast complimenten gaat geven, weet ik dat ik mijn werk wel goed uitvoer. In alle talen stel ik ook nog open vragen; “hoe was de reis, hoe bevalt het u hier, wat wilt u gaan doen deze vakantie?”. Alles voor de gast. Op een camping als deze, is de kans vrij groot dat ik mijn gasten dagelijks tegen het lijf loop. Toch hou ik ten alle tijden als Campinghost een gepaste afstand. Zij zijn op vakantie, ik ben aan het werk.

Wat het kind van 40 jaar geleden, zorgeloos zittend op de schouders van de vader of bij één van de broers altijd al heeft geweten, komt nu thuis. Ik geniet volop. Van het werk, de gasten, het buitenleven, van de camping, de vrijheid en van de bergen. Wat ben ik blij dat ik in mezelf heb geïnvesteerd door de IVOR opleiding te gaan doen en succesvol heb afgerond. Dat ik daardoor ook mijn hart ben gaan volgen en één van mijn dromen al heb zien uitkomen. Het is niet het eindstation. Het kind in mij heeft nog meer dromen, waarbij mijn liefde en passie voor kamperen en bergen een hele mooie combinatie kan worden. Wat het kind van 40 jaar geleden altijd al heeft geweten, gaat dan echt eindelijk thuiskomen.

Marrit Jongbloed

 

 

 

 

Terug