De kracht van het Inspireren

Bijzonder is het, de vele reacties die ik heb mogen ontvangen op mijn blog “Prachtig mooi avontuur”. Ongekend. Geen woord gelogen: duizenden keren gelezen op alle Social Media kanalen. Ik werd er stil van. Zo bijzonder is het toch allemaal niet wat ik schrijf? Het is aan de lezer zelf hoe dit ontvangen gaat worden. Gezien de reacties, is dat goed ontvangen. Dat ik mijn gevoel en kwetsbaarheid zo op papier kan schrijven, dat ik de moed heb om zo openhartig te zijn en dat ik zo intens en enthousiast een opleiding kon beleven. Mijn schrijfstijl raakt blijkbaar de lezer, het zet haar aan het denken, er komt een glimlach op het gezicht en blijk ik een inspiratiebron te zijn voor veel potentiële nieuwe cursisten. Waarom dan? Zo bijzonder ben ik toch niet?

Gevolg: volstrekt onbekende mensen die mij via social media, telefoon, chat benaderen om informatie in te winnen over de opleiding. Wat houdt de opleiding in? Ben ik niet te oud? Hoe gaat het selectiegesprek? Hoeveel uur ben je kwijt aan het huiswerk? Al dat soort vragen heb ik met alle liefde en enthousiasme beantwoord. Doorverwijzen naar het IVOR voor aanvullende informatie en wetende ook dat het IVOR een zodanige LSD-techniek toepast dat de achtergrond van de potentiële nieuwe cursist ook boven water komt.

Vervolgens gaan deze enthousiaste nieuwe cursisten mij weer berichten dat ze het selectiegesprek hebben overleefd en dat ze mogen gaan beginnen aan de opleiding. Ze bedanken mij hartelijk voor mijn enthousiasme en de inspiratie die zij daaruit gehaald hebben om hun dromen na te jagen. Ik kan dan alleen maar glimlachen, maar tegelijkertijd ook gaan afvragen, waarom zien mensen mij als hun inspiratiebron? Zo bijzonder is dat toch niet wat ik doe?

Met het diploma op zak, word ik binnenkort Campinghost bij Vacansoleil in Frankrijk. De twee trainingsdagen bij mijn nieuwe werkgever, was een feest der herkenning. Dan kom ik pas tot het besef hoe waardevol het diploma is wat ik op zak heb, hoe naadloos de IVOR-opleiding aansluit bij de daadwerkelijke praktijk. Zo geweldig mooi om te zien, dat de reisopleiding, mijn eigen voorbereidingen en de trainingsdagen als puzzelstukjes in elkaar gaan vallen. Ik mag dan anderen inspireren, wie inspireert mij verder op mijn baan als Campinghost? Deze vraag stelde ik het IVOR en nog geen dag later heb ik een oud-IVOR cursist aan de lijn, die mijn vragen rustig beantwoord, praktische tips geeft, dat ik veel ga leren, dat ik zeker moet gaan genieten en mij verder geruststelt en vertelt dat het allemaal heus goed gaat komen. Zelfverzekerd en met vol zelfvertrouwen reis ik straks af naar Frankrijk. Hoe bijzonder is dat nu dan?

Het is na de opleiding, niet “uit het oog, uit het hart” bij het IVOR. Sterker nog, je kunt er een familie bij krijgen. Het netwerk wordt uitgebreid met oud-cursisten die met alle plezier en enthousiasme de beginnende reisbegeleider/host te woord willen staan. De zoektocht naar werk in de reiswereld kan vergroot worden door het ontvangen van een waslijst van het IVOR aan touroperators waar je het bestaan ervan niet eens wist. Je gaat bij een sollicitatiegesprek voor reisleider/host pas beseffen hoe groot de kracht van het IVOR is binnen de reiswereld. Stilzitten en afwachten is geen optie, je zal er zelf ook veel voor moeten doen. Het is wel een wisselwerking.

De relatie tussen mensen en organisaties kan mooi maar ook zeker heftig zijn. Je kunt of met elkaar lezen en schrijven of je kunt elkaar achter het behang plakken. Je kunt zwijgen, afscheid nemen en je eigen pad kiezen. Kritiek leveren prima, maar er blijf er niet in hangen. Je kunt je woord ook uit gaan spreken en van elkaar leren. Daar worden beide wijzer van. Elk mens is uniek. Elk mens is bijzonder. Elk mens inspireert. Elk mens leert. Daar ben ik geen uitzondering in. Ik heb een prachtige reisopleiding gedaan, intens van genoten. Ik zal potentiële nieuwe cursisten blijven enthousiasmeren en mogelijk inspireren. Het is geen doel, het maakt mij wie en hoe ik ben. Dat vind ik pas bijzonder.

Marrit Jongbloed

Terug