Prachtig mooi avontuur
Gepost op
woensdag, 13 december 2017 door
Renske Buursma
Prachtig mooi avontuur
Het voelde zo abrupt. Examen gedaan en nog een hand van Emile, en dat was het dan. Ruim drie maanden met de groep en de docenten, de theorie en de praktijkdagen van deze geweldige reisopleiding uitgevoerd. Ik heb er enorm van genoten, van elke minuut dat ik met deze studie bezig was. Het groepsproces van deze groep heeft alle fases doorlopen. We hebben kennis met elkaar gemaakt, de relatie en acceptatie aangegaan, of wij dan de “ideale groep” zijn, laat ik in het midden. We hebben wel enorm veel van elkaar geleerd, genoten, excuses aangeboden, vreselijk veel gelachen, waarbij de tranen over onze wangen biggelden, en waarbij die lach soms werd ingeruild voor een traan. Troostende woorden, een knuffel en een zoen, was dan het gevolg. Het mens mogen zijn, geeft emotie, en die emotie hebben wij met elkaar intens gedeeld. En daar komt nu abrupt een einde aan.
Er komt bij het zomaar “even” reisleider/host worden, wel iets meer bij kijken, dan dat ik van tevoren had gedacht. Het is niet “zomaar” iets. Het vraagt nogal wat kennis en vooral vaardigheden die ik in deze functie moet uitoefenen. Deze kennis en vaardigheden volgen elkaar snel op en die mag ik dan (voordat ik met de IVOR opleiding was begonnen) tijdens een stagereis bij een fiets-, vaar reisorganisatie in een praktijksituatie gaan uitvoeren. Met volle moed begon ik aan deze stagereis, ik had er zin in. Toch kwam al snel tijdens die stage, dat onbehaaglijk gevoel, het gevoel dat ik tegen iets aan het opboksen was. Dat ik wel merkte dat ik nog maar een beginneling was in deze wereld. Er waren zeker andere kandidaten die al veel meer ervaring hierin hadden en de onzekerheid bij mij groeide. Ergens wist ik het al, maar als toch die afwijzing komt voor iets wat ik heel graag wilde, dan komt dat als een mokerslag binnen. Kwam dit te vroeg voor mij? Heb ik het toch ergens laten liggen? Of wilde ik dit te graag en ging er toen veel mis?
Na de troostende woorden, het vele gepraat, de ontvangen tips, de knuffels en die ene zoen van deez en geen, stond daar onze 2e praktijkdag voor de deur. Hoewel het tijdens de voorbereidingen van de 1e praktijkdag al vaststond dat ik de captain was van de 2e, voelde het bij mij dat ik dit écht moest doen. Wilde ik mijzelf iets bewijzen?
Nadat ik o.a. gespard had met de 1e captain, met IVOR, alle planningen en voorbereidingen zo goed als mogelijk had georganiseerd, stonden wij met 8 goed voorbereide cursisten daar op Schiphol. Waar wij met 11 cursisten aan de studie waren begonnen, hebben wij het met zijn achten, (door bepaalde omstandigheden) een fantastisch goed, 2e praktijkdag neergezet. Ik was trots op mezelf, maar nog veel meer op dat mooie team uit Zwolle. Wat was dit een mooi groepsproces!
Dan komt daar opeens dat examen. Man, man, wat een spanning in dat lokaal. Het zou toch verboden moeten worden dat examen, zo niet gezond! Als eerste het schriftelijke gedeelte en dan beseffen dat een uur zo voorbij is, met een lamme hand van het schrijven als gevolg. Het mondeling. Tja, alles wat ik had geleerd tijdens de lessen, waar ik op moet letten, wat ik niet mag gebruiken, hoezo “ongeveer” 23 gasten, is er één genderneutraal, al dat soort zaken, opeens lijkt het mis te gaan, terwijl ik beter weet! En dan ook nog een meneer Pietersen tegen over je hebben die zijn rol drie keer in het kwadraat erger speelt dan in de lessen. Zo niet gezond dat examen!
Uitgelaten waren wij allen, na het examen. De kroeg werd opgezocht in Zwolle met heel veel gelach en gezelligheid tot gevolg. De avond vordert en voor wij het weten staan we buiten en nemen wij afscheid van elkaar. Vele knuffels en zoenen volgen. De groepsapp blijft bestaan en wij weten dat wij elkaar weer gaan zien.
Als ik op het station een uur in de kou moet wachten op een vertraagde trein, ontstaat er een leegte, maar ook een bigsmile. Ik heb zo, in alle facetten, genoten van deze fantastische opleiding. Wat was dit een prachtig mooi avontuur!
Als klap op de vuurpijl heb ik inmiddels bericht gekregen dat ik ben aangenomen en dat ik aan de slag kan in de reiswereld.
Marrit Jongbloed
