Il gallo Nero (de zwarte haan)

Inmiddels is er al meer dan een maand verstreken en ben ik dus al 5 maal in Rome, 5 maal in Siena en San Gimignano, 5 maal in Pisa, 4 maal Rome en ontelbare keren het Chianti-gebied in geweest met groepen van 25 tot 50 gasten. Gemiddeld vertrek ik van huis om 9.00 uur tot tenminste 20.00 uur. Wat een voldoening als je spontaan een applaus krijgt in de bus! Ik wil niets anders meer. PUNT.

De allerleukste tours zijn door het Chianti-gebied, met mijn vaste chauffeur. We maken er een feestje van. In het begin is de groep nog wat afwachtend maar wanneer we vertrekken gaat het los.

Italiaanse muziek uit de speakers en we vertrekken….Buongioooooorno!!!!!! Heeft u goed ontbeten? Want we beginnen vroeg aan de wijn vandaag!

Na verschillende praatjes te hebben uitgeprobeerd heb ik nu zo ongeveer mijn definitieve versie. En die begint bij Sting (van de Police) die hier een huis heeft 2 km verderop waar we een blik op kunnen werpen. Daarna rijden we een heel stuk door bosrijk gebied maar, vergis je niet; hier vind je de beste kastanjes en paddestoelen van heel Toscane. Dan rijden we langs de oude dierentuin… altijd grappig om te vertellen dat, jaren geleden, er 2 lama’s zijn ontsnapt en nooit meer gevangen zijn. Het waren mannetje en vrouwtje dus nu lopen er inmiddels een heleboel lama’s rond! Dat je niet denkt dat je teveel Chianti wijn hebt gedronken als je er eentje ziet in de bossen….

De rit eindigt bij een heus kasteel waar een uitgebreide rondleiding en uiteraard een wijnproeverij is. Deze begeleider is in functie ten alle tijen nuchter, maar dan anders!….

Daarna door naar een middeleeuws stadje, genaamd Radda in Chianti wat heel wat fotocamera’s overwerk laat maken en als laatste een klein familiebedrijfje waar alles biologisch geproduceerd wordt; van wijn tot de salami van het zelf geschoten zwijn tot de zelfgemaakte soep. En dat mogen we allemaal proeven! Mij wordt gesommeerd door de eigenaar om ook plaats te nemen bij de proeverij en ik ben uiteraard gewillig 😉

Een paradijs op aarde… Zeker als ik als ‘vriend’(want ik kom hier iedere week) een pot zelf gemaakte honing meekrijg! En dan de terugweg: de chauffeur gooit er nog wat grapjes in en daarna worden mijn gasten slaperig dus dan zet ik lekkere achtergrondmuziek op 🙂 Na een half uur slaapt iedereen! Behalve de chauffeur natuurlijk en ik…. Heerlijk om te zien, de dag is geslaagd.

Het leukste om te vertellen is de legende van de zwarte haan en die wil ik niemand onthouden, vooral niet de reisbegeleiders in spé (je weet maar nooit of je hierin de buurt komt):

Il gallo nero (de zwarte haan):

U heeft misschien wel eens een fles Chianti Classico gezien? Deze is te herkennen aan de zwarte haan op het etiquette.

Alleen de chianti classico mag deze haan op zijn flessen dragen. Dit is het gebied tussen Florence, Siena en Arrezzo. Volgens strenge regels moet daar 80% San Giovese druiven inzitten.

Waarom een zwarte haan??

De legende:

Lang geleden, in de middeleeuwen waren Florence en Siena republieken en altijd in oorlog, ook over het Chianti-gebied. Moe van het vechten hebben de 2 steden een oplossing bedacht die wat minder vechtlustig was: een wedstrijd tussen 2 soldaten te paard. Allebei moesten ze bij het kraaien van de haan ’s morgens vanuit hun eigen stad vertrekken en naar elkaar toe rijden. Waar ze elkaar tegenkwamen, dat was de grens tussen de steden. Allebei de steden mochten een haan uitkiezen. Siena nam de witte haan en Florence de zwarte haan. In Siena gaf men de haan enorm veel te eten zodat hij van geluk met volle buik ’s morgens vroeg zou kraaien van plezier. De mensen in Florence gaven hun arme haan juist niks te eten zodat hij van de honger al vroeg zou gaan roepen. En dat gebeurde ook: de zwarte haan begon lang voor zonsopgang al te kraaien en de soldaat vertrok terwijl de witte haan in Siena nog heerlijk lag te slapen met volle buik. En zo komt het dat de soldaat uit Florence veel verder kwam dan zijn collega uit Siena. En nog steeds is het grootste Chianti-gebied in handen van Florence. Men koos toen de zwarte haan als symbool voor de Chianti-classico wijn.

Dus wanneer jullie bij de Gall en Gall binnen zijn (Gall….gallo= haan!!!!!!) zoek dan een fles met op de hals dit symbool:

…en je bent verzekerd van een gekeurde, èchte chianti-wijn!

En wat ik dan ook nog vertel, na alle wijnproeverij heeft een mens behoefte aan koffie,

De koffiesoorten in Italië:

Espresso: 10 mg koffie en 30 ml water

Capuccino:een espresso met opgeklopte melk. Waag het niet om na 11.00 uur ’s morgens dit te bestellen!!!

Cafè doppio: 2 x een espresso in hetzelfde kopje geschonken

Cafè lungo: espresso maar dan met extra water, dus minder sterk

Cafè macchiato: een espresso met een wolkje warme melk

Cafè macchiato freddo: espresso met een wolkje koude melk

Cafè americano: lijkt het meest op zoals wij onze koffie drinken; vaak een grote kop met espresso en een kannetje kokend water erbij 😉

Cafèlatte: warme melk met espresso

En de meest feestelijke:

Cafè corretto: nee, geen correcte koffie maar een espresso met een scheut grappa (soort jenever)

En daar word je niet wakker van ’s morgens!!!!

En dan nu: hartelijke dank dat u bent meegegaan met onze tour. Ik hoop dat u een fijne dag heeft gehad en wens u een hele fijne avond .

En ……applaus voor de chauffeur!!!!

Weer een tour goed ten einde gebracht!

Monique Verveen

 

 

• 

• 

• 

Terug